Wat ik ook aan Instagram heb overgehouden is een liefde voor de kleurrijke kruippakjes van organisch katoen die een aantal (scandinavische) merken aanbieden.
En, nog mooier: het gratis patroon voor een dergelijk pakje van kiind magazine.
Ik maakte er dit jaar al drie en er volgen ongetwijfeld meer.
Het patroon is hier te vinden en gaat tot en met maat 86.
Vorige week verwijderde ik vrij abrupt mijn Instagram account, waardoor ik nu social media loos ben. Alhoewel, een blog en Pinterest zitten geloof ik ook ergens in die hoek, maar dat gaat m.i. minder om getallen, duimpjes en hartjes.
Niet dat ik daar perse iets tegen heb, maar ik heb hier toch altijd een soort gevoel van wederkerigheid bij, waar ik ongemakkelijk van word. Of eigenlijk onrustig.
Instagram heb ik wel altijd een fijne plek gevonden, waar ik allerlei andere creatieven, duurzamen, Waldorfmama’s (wat ik zelf niet ben, maar wel veel interesse voor heb) en kringlopers kon volgen ver weg en dichtbij.
De laatste tijd kreeg ik echter een zelfde soort gevoel als destijds bij Facebook, niet in de laatste plaats door het algoritme en de reclames.
Inmiddels ben ik tot de conclusie gekomen dat het ‘sociale’ van social media eigenlijk ook niet echt bij mij past. Sociale contacten vind ik op de één of andere manier meer een offline privékwestie.
Gelukkig kwam ik er achter dat er best nog wel veel actieve bloggers bestaan, ook onder de Instagram bevolking, dus nu dompel ik mij weer onder in de blogwereld, blogs die ik volg zijn bijvoorbeeld deze:
Bij de meesten wel bekend, maar toch:
Engelstalig:
En nu ben ik natuurlijk ook heel benieuwd naar jullie favoriete blogs…?
(En hoop ik dat ik ook zonder social media nog bestellingen krijg 😅)
De suggesties die Pinterest met enige regelmaat naar mijn mailbox stuurt klik ik meestal direct door naar de prullenmand.
Dit om de simpele reden dat ik voorlopig nog wel zoet ben met de 8227 pins die ik momenteel op het online prikbord heb staan.
Maar vorige week viel mijn oog toevallig op een gymshortje en liet ik die nou net nodig zijn voor één van de meiden.
Het patroon bleek net zo makkelijk als dat het er uitzag en het resultaat in het echt nog mooier.
Zo kwam het dat ik ’s middags begon met één en er ’s avonds drie op mijn bureau had liggen.
De meiden mochten zelf stofjes en band uitzoeken en de oudste van bijna 8 knipte en streek haar eigen patroondelen én zigzagde de randjes.
Grappig dat zo’n simpel broekje daardoor ineens veel meer waarde krijgt.
Het patroon was ik vandaag alweer kwijt en moest ik daardoor nu echt wel even delen, ik heb zo’n vermoeden dat ik deze nog wel vaker ga gebruiken!
Ooit had ik een blog.
Daarna een product:
Kaartenrekken.
Omdat de verkoop goed ging opende ik een webshop.
Aangezien ik een webshop had, verkocht ik ook andere handgemaakte producten.
Doordat ik een webshop had kreeg ik ook kosten en die waren moeilijk terug te verdienen met handwerk alleen.
Er kwamen andere producten bij.
Uren werk stak ik er in, het onderhouden van de website, zoeken naar nieuwe producten.
Zo had ik op een gegeven moment een leuke website waarvoor ik vrijwel dagelijks met twee, later drie, kinderen en pakketjes onder de arm naar ‘de post’ rende.
Het begon te knagen. Voor iemand die zelf alles tweedehands koopt is het niet logisch om op deze manier toch allerlei nieuwe spullen de wereld in te jagen.
Maar het was zo leuk!
Er kwam een hoop drukte bij.
Een vierde kind.
Ik liet alles op zijn beloop, voegde meer dan een jaar geen producten toe, geen promotie, geen markten, maar des te meer werkjes op verzoek. Veeeeel slingers.
En dat was ook leuk!
Nu het besef: terug naar de basis!
Webshop eruit.
Blog terug.
Werkjes op verzoek blijven.
Als hobby!
Het is niet echt een afscheid, er zijn veel leuke dingen voor terug gekomen.
THE END
Nee wacht…
Meer een ‘next chapter!’
Meer dan een jaar geleden maakte ik een mini ecosysteem.
In een glazen pot.
Aarde, drie kleine plantjes, een paar steentjes (ter decoratie) en een beetje water in de pot en daarna de deksel er op, om deze er niet meer af te halen.
Hoewel de pot er af en toe nogal droevig bij stond, is het momenteel een levendige boel daarbinnen.
Eén plant is gaan overheersen, de beide andere zijn afgestorven en werden een bron van voeding voor de andere. Onder de aarde ontstaan momenteel ook nieuwe plantjes en er is wat mos. Onlangs waren er ineens drie lange dunne knalgele paddenstoelen die even snel verdwenen als dat ze kwamen.
Een aardigheid!
Toen ik meer informatie zocht voor dit blog, stuitte ik op deze website, gaat dat zien!
