Auteur: Readkapke

Door de zwangerschap had ik mijn tuinverwachtingen dit jaar zo laag mogelijk gehouden.

Zaaien wat ik al heb (haha), doen wat ik kan en loslaten wat niet lukt.

En dat gaat wonderwel!

Het is zelfs zo dat de tuin een bijzonder positieve bijdrage levert aan deze zwangerschap. Wanneer ik misselijk ben is het fijn om even buiten te zijn. Na een drukke dag knap ik meer op door even in de stilte van mijn tuintje te rommelen dan onderuit voor de tv te liggen.

En de kindjes spelen prettiger als ik ook wat omrommel (ook al is dat soms in slow-motion) in en om huis.

De planten in de kas staan er nog gezond bij;

En het vak voor de bijen dat ik dit jaar heb toegevoegd is een wild en kleurrijk geheel vol leven:

De slakken laten mijn sla momenteel even met rust en de tuinbonen gaan ook nog goed (na voor de derde keer opnieuw gezaaid te hebben, de planten werden steeds opgegeten door..?);

We aten al een paar keer snijbiet, courgettes, radijsjes, rabarber, sla, heeeel veel aardbeien en net zag ik ineens een paar augurken liggen, die grootste lag iets te goed verstopt…

Nu eerst maar even uitzoeken hoe ik die augurken inmaak, want er komen nog veel meer aan!

Door steeds meer zelf te maken merk ik dat mijn waarneming en waardering mee veranderd.

Zo ruik ik ineens overal onderweg de bloeiende vlierstruiken. Die mij aanspoorden om weer vlierbloesemsiroop te maken.

De zelfgemaakte confituur (of compote?) die ik vorige week maakte is qua smaak en textuur een heel ander verhaal dan die uit de fabriek en na zoveel noeste arbeid spring je er bovendien zuiniger mee om.

Een zelfgemaakte taart zorgt er voor dat die in de supermarkt een meer ‘chemische’ smaak krijgt.

Kleding, foto’s, het weer, de seizoenen in het algemeen, producten in de supermarkt. Overal begin ik anders tegen aan te kijken.

Bewuster.

Toen ik afgelopen weekend bloemen uit onze tuin plukte voor onze avondvierdaagse-doorzetsters, realiseerde ik mij pas hoeveel planten er nodig zijn om bijvoorbeeld een bosje rozen te kunnen maken. En dat deze dan doorgaans maar een week in een vaasje staan te pronken.

De voldoening die je krijgt door zelf te maken is vaak ook vele malen groter dan iets waarvoor je enkel je betaalpas hebt gebruik en daardoor zou je best kunnen stellen dat zelf maken eigenlijk een bron van geluk is.

Moraal van dit verhaal: maak meer zelf!

Omdat het in elkaar zetten van mijn ‘nieuwe’ tuinkas door drukte en weersomstandigheden even op zich liet wachten, had ik er dit jaar nog niet zulke hoge verwachtingen van.

Maar zie hier:

12 x tomaat

2 x cherrytomaat

4 x augurk

3 x zoetepuntpaprika

3 x aubergine

2 x komkommer

2 x snoepkomkommer

2 x basilicum

1 x peterselie

4 x aardbeien

En allemaal in gezonde staat.

Tot nog toe…

Ik heb namelijk totaal geen ervaring met een kas en heb nu al wel zo’n donkerbruin vermoeden dat het aantal planten wat te enthousiast is.

Maar goed, dat ben ik ook, het is zulk leuk werk!

Afgelopen week bedekte ik de bodem met natte kranten en een in eerste instantie dikke laag stro die ik bij nader inzien meer dan halveerde en nu aanvul met onkruid uit de moestuin. Het ene bevat volgens mme Zsazsa namelijk meer koolstof en het ander stikstof.

Het is de bedoeling dat door deze bodembedekking de grond beter in staat is om water vast te houden en dat onkruid minder kans ziet. Bovendien hoop ik dat het composteren van het stro en groenafval de grond uiteindelijk ook ten goede komt. We zullen zien!

Iemand hier toevallig ervaring met een kas?

En dan direct nog maar een lezersvraag: met welke plant/onkruid heb ik hier te maken?