Door steeds meer zelf te maken merk ik dat mijn waarneming en waardering mee veranderd.
Zo ruik ik ineens overal onderweg de bloeiende vlierstruiken. Die mij aanspoorden om weer vlierbloesemsiroop te maken.
De zelfgemaakte confituur (of compote?) die ik vorige week maakte is qua smaak en textuur een heel ander verhaal dan die uit de fabriek en na zoveel noeste arbeid spring je er bovendien zuiniger mee om.
Een zelfgemaakte taart zorgt er voor dat die in de supermarkt een meer ‘chemische’ smaak krijgt.
Kleding, foto’s, het weer, de seizoenen in het algemeen, producten in de supermarkt. Overal begin ik anders tegen aan te kijken.
Bewuster.
Toen ik afgelopen weekend bloemen uit onze tuin plukte voor onze avondvierdaagse-doorzetsters, realiseerde ik mij pas hoeveel planten er nodig zijn om bijvoorbeeld een bosje rozen te kunnen maken. En dat deze dan doorgaans maar een week in een vaasje staan te pronken.
De voldoening die je krijgt door zelf te maken is vaak ook vele malen groter dan iets waarvoor je enkel je betaalpas hebt gebruik en daardoor zou je best kunnen stellen dat zelf maken eigenlijk een bron van geluk is.
Moraal van dit verhaal: maak meer zelf!
